ΕΧΟΥΝ ΝΟΜΙΚΗ ΑΞΙΩΣΗ ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΗΣ ΟΙ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ ΟΣΩΝ ΚΑΤΕΛΗΞΑΝ ΛΟΓΩ ΘΡΟΜΒΩΣΗΣ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΕΜΒΟΛΙΑΣΜΟ; ΚΑΙ ΑΝ ΝΑΙ, ΕΝΑΝΤΙ ΠΟΙΟΥ;

Οι αποφάσεις του Κράτους και των αρμόδιων φορέων του Δημοσίου για τον εμβολιασμό με το σκεύασμα της συγκεκριμένης εταιρείας είναι φανερό ότι έχουν μία ΛΟΓΙΚΗ “ΚΟΣΤΟΥΣ – ΟΦΕΛΟΥΣ”. Δηλαδή: ‘θα έχουμε … τόσα περιστατικά θρομβώσεων’ (αυτό είναι το κόστος), ‘όμως μπροστά στο σύνολο των σοβαρών περιστατικών ή/και θανάτων που θα είχαμε λόγω covid” (αυτό είναι το όφελος), το τελικό ισοζύγιο είναι θετικό.

Πρόκειται, πάντως, για “στάθμιση” που την κάνουν οι εκπρόσωποι των αρμόδιων φορέων συνεχώς και με κάθε αφορμή. Η οποία έγινε ακόμη πιο εναργής όταν με δεδομένα τα πρώτα περιστατικά θρομβώσεων οι αρμόδιοι φορείς συνεδρίασαν και απεφάνθησαν: “ναι, γνωρίζουμε τις -σπάνιες- σοβαρές παρενέργειες που προκαλεί το συγκεκριμένο εμβόλιο, όμως τα οφέλη είναι περισσότερα”.

Πιθανόν να είναι όντως έτσι. Σε αυτή την περίπτωση, όμως, το Κράτος οφείλει να αποζημιώσει αυτούς που υπέστησαν σωματική βλάβη λόγω του εμβολιασμού ή τις οικογένειές τους εάν ο άνθρωπός τους (δυστυχώς) κατέληξε. Και τούτο διότι αποδεικνύεται ότι το Δημόσιο γνωρίζει ότι θα επέλθουν τα ζημιογόνα αποτελέσματα σε βάρος της σωματικής ακεραιότητας ή και της ζωής κάποιων πολιτών του και το αποδέχεται. Το πράττει δε τούτο έχοντας ως σκοπό την προστασία της υγείας περισσότερων πολιτών του.

Θεμιτό; μπορεί. Εδώ δεν κρίνουμε ούτε το ιατρικό ούτε το ηθικό ούτε το πολιτικό σκέλος, αφού εδώ περιοριζόμαστε στο εάν (νομικά) θεμελιώνεται αξίωση αποζημίωσης των θυμάτων. Και η απάντηση νομίζω είναι θετική, ότι δηλαδή η δικαστική διεκδίκηση της αποζημίωσης λόγω ψυχικής οδύνης για την απώλεια του συγγενούς τους, έχει πολλές πιθανότητες ευδοκίμησης. Ιδιαίτερα στην χώρα μας που οι αποφάσεις αναστολής του συγκεκριμένου σκευάσματος αφορούν μόνο τις ηλικίες κάτω των 30 ετών.

Από τα παραπάνω απαντάται και το ερώτημα “έναντι ποιου”: έναντι του Δημοσίου, που γνωρίζει και αποδέχεται τον κίνδυνο για κάποιους πολίτες του, αποφασίζει όμως ότι τα οφέλη είναι περισσότερα. Αναφορικά με την εταιρεία, νομίζω η ενδεχόμενη ευθύνη της περιορίζεται χρονικά στην α΄ φάση, μέχρι δηλαδή την αλλαγή της ονομασίας του εμβολίου και της συμπερίληψης στις οδηγίες της συγκεκριμένης παρενέργειας.

ΥΓ1. οι πρόσφατες αποφάσεις της ΕΕ για διακοπή της προμήθειας του σκευάσματος το 2022, νομίζω ότι επιβεβαιώνουν τα παραπάνω.

ΥΓ2. προς αποφυγήν παρεξηγήσεων, δεν είμαι κατά του προγράμματος εμβολιασμών (με διαφοροποίηση ίσως για κάποιες ηλικιακές κατηγορίες για συγκεκριμένα σκευάσματα).

Γιάννης Θεοφύλακτος

Αναζήτηση

ΕΧΟΥΝ ΝΟΜΙΚΗ ΑΞΙΩΣΗ ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΗΣ ΟΙ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ ΟΣΩΝ ΚΑΤΕΛΗΞΑΝ ΛΟΓΩ ΘΡΟΜΒΩΣΗΣ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΕΜΒΟΛΙΑΣΜΟ; ΚΑΙ ΑΝ ΝΑΙ, ΕΝΑΝΤΙ ΠΟΙΟΥ;

Οι αποφάσεις του Κράτους και των αρμόδιων φορέων του Δημοσίου για τον εμβολιασμό με το σκεύασμα της συγκεκριμένης εταιρείας είναι φανερό ότι έχουν μία ΛΟΓΙΚΗ “ΚΟΣΤΟΥΣ – ΟΦΕΛΟΥΣ”. Δηλαδή: ‘θα έχουμε … τόσα περιστατικά θρομβώσεων’ (αυτό είναι το κόστος), ‘όμως μπροστά στο σύνολο των σοβαρών περιστατικών ή/και θανάτων που θα είχαμε λόγω covid” (αυτό είναι το όφελος), το τελικό ισοζύγιο είναι θετικό.

Πρόκειται, πάντως, για “στάθμιση” που την κάνουν οι εκπρόσωποι των αρμόδιων φορέων συνεχώς και με κάθε αφορμή. Η οποία έγινε ακόμη πιο εναργής όταν με δεδομένα τα πρώτα περιστατικά θρομβώσεων οι αρμόδιοι φορείς συνεδρίασαν και απεφάνθησαν: “ναι, γνωρίζουμε τις -σπάνιες- σοβαρές παρενέργειες που προκαλεί το συγκεκριμένο εμβόλιο, όμως τα οφέλη είναι περισσότερα”.

Πιθανόν να είναι όντως έτσι. Σε αυτή την περίπτωση, όμως, το Κράτος οφείλει να αποζημιώσει αυτούς που υπέστησαν σωματική βλάβη λόγω του εμβολιασμού ή τις οικογένειές τους εάν ο άνθρωπός τους (δυστυχώς) κατέληξε. Και τούτο διότι αποδεικνύεται ότι το Δημόσιο γνωρίζει ότι θα επέλθουν τα ζημιογόνα αποτελέσματα σε βάρος της σωματικής ακεραιότητας ή και της ζωής κάποιων πολιτών του και το αποδέχεται. Το πράττει δε τούτο έχοντας ως σκοπό την προστασία της υγείας περισσότερων πολιτών του.

Θεμιτό; μπορεί. Εδώ δεν κρίνουμε ούτε το ιατρικό ούτε το ηθικό ούτε το πολιτικό σκέλος, αφού εδώ περιοριζόμαστε στο εάν (νομικά) θεμελιώνεται αξίωση αποζημίωσης των θυμάτων. Και η απάντηση νομίζω είναι θετική, ότι δηλαδή η δικαστική διεκδίκηση της αποζημίωσης λόγω ψυχικής οδύνης για την απώλεια του συγγενούς τους, έχει πολλές πιθανότητες ευδοκίμησης. Ιδιαίτερα στην χώρα μας που οι αποφάσεις αναστολής του συγκεκριμένου σκευάσματος αφορούν μόνο τις ηλικίες κάτω των 30 ετών.

Από τα παραπάνω απαντάται και το ερώτημα “έναντι ποιου”: έναντι του Δημοσίου, που γνωρίζει και αποδέχεται τον κίνδυνο για κάποιους πολίτες του, αποφασίζει όμως ότι τα οφέλη είναι περισσότερα. Αναφορικά με την εταιρεία, νομίζω η ενδεχόμενη ευθύνη της περιορίζεται χρονικά στην α΄ φάση, μέχρι δηλαδή την αλλαγή της ονομασίας του εμβολίου και της συμπερίληψης στις οδηγίες της συγκεκριμένης παρενέργειας.

ΥΓ1. οι πρόσφατες αποφάσεις της ΕΕ για διακοπή της προμήθειας του σκευάσματος το 2022, νομίζω ότι επιβεβαιώνουν τα παραπάνω.

ΥΓ2. προς αποφυγήν παρεξηγήσεων, δεν είμαι κατά του προγράμματος εμβολιασμών (με διαφοροποίηση ίσως για κάποιες ηλικιακές κατηγορίες για συγκεκριμένα σκευάσματα).

Γιάννης Θεοφύλακτος

Αναζήτηση